De wijze kater

HEIJERMANS

KATER Bidden moet je niet leeren. Ik doe 't in de eerste de beste zonpias — jullie in donkere huizen,

JONATHAN Vind jij dat zoo'n groot verschil?

KATER Dat is juist hèt verschil, Hans. Je moet bidden met open oogen, om de wonderen te zien, terwijl je bidt.

JONATHAN Larie!

KATER Nee, nom d'un sale chien, om met Zijn Majesteit te spreken, géén larie, Hans! Als je met wijd-open oogen bidt, zooals wij, zie je dat er nog iets anders dan jezelf onder de wolken en tusschen het groen bestaat----

JONATHAN Allemachtig, wat stel jij je an, sinds je minister geworden ben! Mij maak je niks wijs! Als jij met open oogen bidt, loer je gelijk op musschen en veldmuizen....

KATER En als jullie met gesloten oogen bidt, loer je enkel op je eigen belangen en door de spleten van je wimpers naar je buurlui in de kerk! Honderd maal van dichtebij opgelet....

JONATHAN Heb je op die nonsens-manier met den Hofprediker gepraat.... ?

KATER Als je er niets op tegen heb, ja.

JONATHAN Beste Hans, schei uit met *t mensche-spelletje.... Jij deugt niet voor mensch!.... En als 't jou de keel uithangt....

KATER Dat doet ’t....

JONATHAN Verdwijn je over 'n dakgoot of over 'n tuinschutting — en ik zit gepiept als oplichter.... Dat vergeet je... .

KATER Ik vergeet niks, geen syllabe! Jij, de bakkersdochter, vier kinderen — 'k heb ’t in de lijnen van haar hand geteld — 'n warmen honk en lengte van dagen, zooals ’t in 'n wel-eindigend sprookje hoort — ik weer lekker bij versche bakkies melk, bij bokking-of haringkoppen en bij de zaligheid van den warm-gestookten schouw — en als we mekaar dan Winters, als 't buiten stormt en sneeuwt, in de oogen zien, vertellen we mekander van onze gekke herinneringen uit de dagen, toen ik probeerde menschel ijk te doen en te denken. .. . Stil, ik hoor wat... . JONATHAN Je vergist je.

99