90
Had wig. Da’s, as ’k me niet vergis, een van de Poolsche kostgangers van Gompel z’n broer, een van de . .. (Het ijzeren luik klap dicht). ... Onraad!
Stein (daalt van boven af). Glück auf! (De anderen beantwoorden den groet). Wordt ’r niet gebouwen, Hadwig ?
H a d w i g. Nee, meneer, we hebben om petronen gestuurd. ’t Is ’n beroerde plek!
S c h u 1 z (die gelijk met de anderen is opgestaan). As meneer de ingenieur zich overtuigen wil: we zitten weer midden in de steen. Asjeblief.
Stein. Je mot 'r toch doorheen, Schulz — by galery VIII hebben we ’t zelfde gehad...! An hoeveel wagens hou je op ’t oogenblik?
Schulz (tot Spiess). Hoeveel nummerplaten heb-ie an de karren gehangen, sleeper?
Spiess. Drie.
Schulz. Drie! Nou hoort u! Daar zweeten we van af da-we in ’t gat zyn gevaren, onze zielen voor uit!
Stein (glimlachend). Na! Dan zul je nog wat harder moeten zweeten, jongen! ’n Mensch z’n ziel kan tegen ’n stootje! Geef my de ladder is, Wiener.
Wiener (met de ladder). Mot je ’m an stuurboord of an bakboord, meneer?
Stein. Jongen, doe me niet te geleerd! ’t Zit ’r by my maar dunnetjes op! Wat is stuur- en wat is bakboord?
Wiener. Ha! Da’s gedorie nou net zoo krom, of je ’n putbaas vraagt wat 'n dwarslat, ’n kap of 'n stempel in ’n gang is! As je zoo gaat staan, met je facie na de fokke-, de groote- of de bezaansmast, kè-je an deze kant enkel stuur- en an deze...
Stein. ... Bakboord hebben ! Maar als ’k me, hahaha!, omkeer, Schulz ...
Schulz (lachend). ...Ja, maar je motje niet om-keeren, meneer! Anders raak-ie de tel kwyt!
Wiener. Wel, gedorie, hè-’k me bruid, as ze men-schelyk wou wezen ...
Stein. Menschelyk ?... Doet ze dan wel is dnmen» schelyk ?