Glück auf!

69

Moeder Schulz. Ze lachen je niet nit. Niemand lacht je uit!

S p i e s s. As ’k dank na me maal — as ⁷k bid — blief ’k geen vulnis na me kop te krygen... De eerste!

Moeder Schulz. Wees jy verstandig, Spiess...

S p i e s s. Ben ’k.

Moeder Schulz. Wie het dat dan gedaan?

Spiess. Die met de blauwe vlekken — en je kleinzoon ... Gedag! (Af).

DERTIENDE TOONEEL.

Moeder Schulz, Grete, Schulz.

. Moeder Schulz. Hoe is ’t mogelijk, hoe is ’t mogelyk! (JVaar de deur). Dan ga 'k maar effen zelf! (Tot Schulz). Wat was dat nou, Fritz?

Schulz. Wat dat was ? ... Niks!.. . ^Jn Ondeugende streek van Fritsje! Smyt ’m met ’n erwt tegen z’n nek, terwyl-ie half inslaapt... ’k Hé-d’r ’m al een gegeven ! .. . Is dat ’n kerel, om daar de smoor over in te krijgen... ? Denkt zoo’n kind daarbij na!

Moeder Schulz. ’k Zei toch maar effen ... (Af).

Schulz. Doe wa-je niet laten ken! (Trekt z’n jas uit, neemt z*n daagsche uit de slaapkamer, schopt z*n schoenen uit, trekt andere aan. Terwijl zit Grete voor zich uit te staren). ...Waar is me drinkkan? (Ze antwoordt niet). ... ’k Vraag waar me drinkkan is ... (Ze beweegt niet). . .. Verdom-ie % dan maar zonder! (Naar de deur).

Grete. ’k Zeg je — ’k zeg je één ding, en dat zeg ’k je nog is, da’k ’t geen vierde keer meemaak...

Schulz. Dan maak-ie ’t niet mee.

Grete. Jy doet maar telkes ...

Schulz (dof). Ja — ik doe maar!

Grete. As je niet zooveel wind in je hoofd had, as je niet meer an je kammeraden — en wat voor kammeraden, godbeter! as an je vrouw en je kinderen hing, zou je niet zoo bezeten tekeer gaan...