Glück auf!

31

als die beruchte zwarte lijst, die meer in jullie verbeelding dan in werkelijkheid bestaat, zooveel invloed had, zou ’k jou, Hadwig, met je (glimlacht) buitengewone reputatie, toch zeker niet hebben aangenomen

— logisch ? (Hadwig schokt onwillig de schouders. Een stilte). Zijn we ⁵r? Heeft nog een van de anderen...? Wiener ? (Deze ontkentglimlachend-verlegen). Bartsch ?

Bartsch. Ziet u, meneer de directeur, als wij christelijken, die hier in de minderheid zijn, ons bij de beweging hebben angesloten, dan is dat om drie redenen

— in de eerste en voornaamste...

Wied. ... Bartsch, ’n beetje korter...

Bartsch. ... Ja, korter gaat ’t niet, gaat ’t niet...

Wied. Heb je nog andere klachten dan ⁷k al gehoord heb ? ...

Bartsch. ... Ik werk met me vier jongens samen...

Wied (ongeduldig). Ja, ja ... (Op z'n horloge kijkend). ’k Wou nog vóór de middagploeg na benee. Heb je nog de een of andere aanvulling?

Bartsch. ... Ik werk met me vier jongens en we hebben bijvoorbeeld gister niet kennen sproeien. ... Om acht uur wou me jongste water in z'n kan voor ons halen — d’r was nog geen slok...

Wied. Dat is ons bekend, Bartsch, en dat is in dit geval force majeure, omdat ’t bassyn door de plotseling ingevallen vorst is toegevroren...

Bartsch. Dat deugt dan toch niet, as ’k zoo vrij mag wezen... Nog nooit heb ’k in ’n mijn met zooveel stof gewerkt...

Wied. Daar wordt in voorzien... (Afwerend). Nee, ’k ben voldoende georiënteerd... Schulz, Wiener, Hadwig en jij Bartsch, ’k geloof niet dat ’k als vijand van de koempels sta aangeschreven. In de jaren dat ik (eenigszins hakkelend) — dat ik hier wat te zeggen had, heb ’k ⁷t mogelijke gedaan, om jullie tegemoet te komen — ik krijg — ik krijg zelf Hi’n instructies — en — en heb me minder dan ónderen tegen ’n organisatie, zoolang die binnen de wettelijke perken bleef, gekant... Is dat niet zoo ? (Zij zwijgen zonder