De groote vlucht

97

tien gebojen d’r op, Jantje! Je maakt ’r ’n sla van. ... (de schel bij het venster gaat over)... . Goeie! Da’s de juffrouw! (van den stoel af, opent het raam) Dag juffrouw. Mensch, wat zie je ’r bezweet uit!

VIERDE TOONEEL.

D e Y o r i g e n. Id a.

I d a. Marietje, kind, ik kan haast niet meer! Effen me machine neerzetten. Ben doodop. Van vanmorgen af, ben ’k niet uit m’n vleugels geweest. Maar ’n nieuws, ’n nieuws om van om te vallen ! Daar zal je van opkijken! (verschijnt op ’t trapje, blazend en zich ’t gelaat met’n zakdoek drogend). Dag Jan! Puf, ’k raak zoo van m’n stokje.... (plompt op ’n stoel)... ’n Glas water, Marietje! ’k Ben waarachtig zenuwachtig! (Maria loopt snel in de zolderkamer, keert met karaf en glas van de waschtafel terug, terwijl Ida. haar aan een gordel bevestigde lantaarn uitblaast).. .. ’t Is ’n vrachtje geweest! Om bij te bezwijken! En eenmaal boven ’t slot — dank je! (drinkt gulzig) — hè! — hè! — zalig! — nee, een glas is genoeg — eenmaal boven ’t slot, kreeg ’k zoo’n lachbui, omdat pa haast z’n glazen oog verloor, dat as ’r geen dèrde vlieger bij was gekomen — we met onze