De groote vlucht

r>.‘ >

E e r s l e \ e r k m a n. Waar zou je die motten bergen? As je d’r zes kedo krijgt, heb-ie geen plaats meer om in je bed te stappen, hahaha!

T w e e d e W e r k m au . Een voor me vrouw

— voor ieder van de kinderen een — da’s zeven

— ik, acht — en de vier andere na oome Jan — da’s twaalf.

Eerste W e r k m a n. Wat ’n pan, wat ’n alle-jezische pan! Voor ’n maand of twee gelejen, zatten enkel de dieven, de moordenaars, de gekken en de beesten in de diergaarde achter tralies, en nou — reken is au! — lijkt de halve stad op ’t rooie dorp. ... ’k Ben blij dat ’r bij mijn niks te halen valt. . . .

Tweede Werkman. Ken je niet weten! Ken je nooit weten! Ik heb al vast ’t raam van me nommero-honderd voorzien — net zoo as me ’t hier hebben motten doen --- en as me wasch an de droogrekken hangt, zit me oudste jongen d’r met ’n urrete-blazcr bij (bootst het blazen na) puf, af blij ven met je pooten van me vader z’n hemd puf, weg met je vlerken van me moeder d’r onderbroek — puf, ’k schiet je voor je test, as je an de blompotten ruikt . . . (schrikt hevig door H binnentreden van den lakei, maakt zich zonder om tc zien aan de tralies te doen).