102
I d a. Jaja.
Ossip (zijn buis uittrekkend). Ik stik gewoon. Ik móét ’t me wat makkelijk maken (zijn vest uittrekkend), ’t Is een heerlijke sport, een godde-lijke sport, maar je raakt er buitengewoon van aan ’t transpireeren.. ..
I d a. Ja, ja. De éérste keeren.. .. Maar zóó kan u kou vatten.
Ossip (een reistasehje, dat hij bij zijn stoel neergezet heeft, openend). Ik had voor alle zekerheid een schoon hemd en een schoon flanel meegenomen. . . .
I d a. Héél erg ongezond. Ik vlieg al zoo lang, maar me midden in ’n tocht te verschoonen — nee, hoor — dan ken je ’n dozijn hemden op 'n dag an, nietwaar?
Ossip. Meneer Hildebrand, meneer Hildebrand, u heeft niet ’t flauwste begrip, hoe zalig ik me op ’t oogenblik — m’n stijve beenen niet meegerekend —- voel.... (steekt een sigaret op).
I d a. Ja, in die heerlijke, frissche lucht, voel je je als ’n prins. ...
Ossip. Als ’n prins? Toe, maak me niet wee! Ik ben zoo blij, dat ik er vandoor ben gegaan! Ze zien me nooit terug! Nóóit! Eooken?