Een heerenhuis te koop

45

Heerenhuis in veiling breng. Komaan, dames en heeren, ik weet dat de tijd slecht is, dat de beurzen gesloten zijn en het geld niet te grabbel ligt, maar deze verkooping opnieuw uit te stellen, moet op de buitenwereld een slechten indruk maken ! Kom nou, kom nou ! Ik geef u de -verzekering dat er geen gezonder klimaat dan dat van de Scheveningsche boschjes is, en dat er nog nooit zooveel menschen met een glimlach naar de pui van welk huis ook hebben gekeken, als naar dit ! Van de noord- tot de zuidpool, beste lieden, glimlachen ze. Is er één Heerenhuis, waarvan ooit zulk een glimlach uitging ? Eén ? Eén ? . . . Er zijn huizen bij massas met herinneringen, het huis waarin mevrouw Van der Kouwen door den vrijer van haar dienstbode vermoord werd; het huis op den Amstel, dat zijn bloedsporen niet kwijt raakt, omdat een geloovig rabbijn het met het bloed uit zijn aren teekende, en vloekte ; het huis waarin Rembrandt failliet werd verklaard ; het huis waarin Vondel kousen verkocht; het huis „in duizend vreezen” uit den tijd der Spanjolen — er zijn huizen niet te tellen, maar, en daar leg ik mijn hand voor op het blok, géén huis, geen tweede huis in China of Buiksloot, dat zóó de voorbijgangers geheimzinnig doet glimlachen ! Hetzij in 1954 of in 2014 of nog later : mijn Heerenhuis, hecht en weldoortimmerd, met torens en wandschilderingen, kippenrennen en closets, zal de komende geslachten op dezelfde wijze doen glimlachen. Doet een bod, menschen ! Ik kan er toch geen geld op toegeven ? Komaan, een Heerenhuis zonder hypotheek, maar altijd omringd door een glimlach ! Wie biedt! Ik schreeuw mijn keel stuk en gij zwijgt! Een Heerenhuis, waarin de voornaamste diplomaten den wereldvrede bezongen en bedronken hebben, een koel huis, een comfortabel huis, een huis zonder gevaarlijke belendingen, een ideaal van een oud Hollandsch koopmanshuis, zonder bovenburen, zonder benedenburen, een huis met een oprijlaan en een massief ijzeren hek, een huis met spi