Allerzielen

99

Namen. Vergeet je dat je eigen jongen ongesteld is?

Jannetje (schreeuwerig). Ziek! Ziek! Door wie d’r schuld?

Nansen. Over schuld richt God — wijs den weg----

Jannetje. Nee! Zij nie! Daar doe ’k .. ..

Nansen Doe geen eed, Jannetje! En kom

tot je zelf. Hier staat ’n vrouw, zóo gestraft, dat wij niet meer te straffen hebben. Hier staat ’n moeder, die hoe zwaar van zonden, van ’r kind houdt — zooals jij van jouw kinderen [er vliegt een steen door *n ruit — even kijkt hy verbolgen — dan weer dringend:) Als ze ’r dochtertje lévend vindt, kan ze leeren knielen voor — voor — Dien ze gelasterd heeft — vindt ze ’r dood, dan heb jij ’r toegestaan, Jannetje, wat je je erf-vijandin zou veroorloven ....

Jannetje (snikkend bij de tajel neerzittend). ’t Is zoo geméen geweest — zoo geméen.

Nansen. Wijs den Weg.

Van Dalen (bij het venster). Da’s makkelijk gezeid — je komt ’r nie deur!

Nansen. Dat zullen we zien [opent het venster) —