Allerzielen

103

De koster. Ik zeg in ons latijn: exit. Dat wil zegge: de kous op z’n kop enne door de bis-schop geschorst.

Van Dalen. Nam daarom gister en eer gister pastoor Bronk de dienst waar? (de koster knikt). Waar is-ie?

De koster. In ’t dorp om gedag te zegge en weg te wezen. Wacht effen, ’k ben daalijk weerom, (af— keert terug met'n zak). Zoo. Hou is op. Daargaat-ie (houdt de globe boven de opening).

Van Dalen. Ho! Wat is dat?

De koster. De aardkloot. Waar jij en ik op loope. Gezien?

Van Dalen. Jacht zoo niet?

De koster. ’k Hei geen tijd — ’k mot gaan be-grave. Wring je ooge maar nie zoo open, man — je blijft net zoo wijs of je ’m op z’n kop of op z’n achterste ziet. Hier loopt jouw varken en daar staan je koeie gestald. Hé-hé! Hier hei je de vulnisbelt van de gemeente! Hé-hé! Ja, d’r binne ’n boel gekke op de wereld, die wijzer denke te weze as wij — as jij en ikke — Van ondere! — En nou ’n touwtje d’r om — Zie zoo. (den zak op z'n schouder trekkend en 7 valies in de hand). Weet jij, hoe de vent heit gehiete, die in