Jan. Jij laat je toch ommers ook niet op je falie geve ?...
Veldwachter. Je mag niet met steene smijte — en voor de ruit bè-je d’r gloeiend bij — dat hei-je op ’t bureau gehoord... Al kruip-ie nog zoo onder de bedstee, méé mot je na ’t rooie dorrep — met hand-boeie zoo dik as me knuist....
Jan. Hoor-ie dat, zwaan?
Veldwachter, ’t Zou wat moois zijn, as me de ruite van de horlogewinkels stuk liete gooie!... Daar kè-je van luste____
Jan. Hoor-ie dat, zwaan?...
Veldwachter. Over de twee honderd gulden kost-ie as me weinig rekene....
Jan. Hoor-ie dat, zwaan?...
Veldwachter. En gezien hè-’k ’t met me éige ooge...
Jan. Mot jij dan ook alles verraje?
Veldwachter En nou weer sterre van d’r plaats
hale — jij groeit voor de galg op! (tot de zwaan). En jou ken ’k ook!
De Zwaan. As me in de vijver zwemme, benne me allemaal eender....
Veldwachter. Ik weet hoe je hiet!
De Zwaan. Hahaha!
67