Uitkomst

smijt neer in ’t gras  De maan staat al boven de

boome — enne ’t waait ’n mierakel — de takke

gane tegen mekaar tekeer of ze bakkeleie Lollig,

hè? — as ’k daar me twee vlerke as ’n zeil opsteek,

za-je me zien laweere voel spiet Rrrr!... Rrrr!...

Rrrr!... Voel spiet! (’t kind staat in het bed, den arm om den nek van de Zwaan). Maar ’k waarschouw je stil te blijve zitte en me vlerke vrijlate — anders valle me allebei hartstikke dood op de steene — en niemeer sterre laje as ik stouwe ken — enne oppasse je geen blare te brande — d’r benne d’r zoo smoorheet as gepofte kastanjes — enne je mond houe as me voorbij de zolderrame vliege, anders smijte ze natte pruime na je kop.... Enne as me strakkies na beneje komme — je zakke potdicht, hoor — potdicht!... D’r benne d’r bij, die na de hemel terugschiete eer je d’r an denkt — nog gauwer as ’n urret uit ’n urreteblazer.... Nou met ’n anloopie op me nek springe____

Jan. Ken niet met me slappe beene — daar hè-’k geen fut meer in....

De Zwaan  Dan zal ik bukke— Nou? Durref-ie

niet?

Jan. De maan kijkt zoo nijdig ’n Kleur het-ie of-ie

de smoor in het____

De Zwaan. Kring om de maan kost ’n traan.... Veruit!

Jan. Za-je zachies an?... Ze holle of ze achterna worde gezete — de sterre — de diamante....

De Zwaan. Dat lijkt maar zoo, jö!... Dat benne de

59