De Zwaan (in de glittering der lantaarn, beweegt den nek ontkennend). Nee.
Jan. Hé-je toejoer honger, zeg?
De Zwaan (knikkend). Ja, jö,...
Jan. Verroest — kè-jij prate...?
De Zwaan. Waar hè-’k anders me bek voor?
Jan. Da’s de eerste keer da’k ’t hoor....
De Zwaan. Mot je maar is meer komme luistere....
Jan. Wat klesse juillie dan met mekaar?
De Zwaan. Wat gaat jóu dat an ?... Me hoeve toch niet zoo’n hurrie te make as de hinkepoot naast juillie, hahaha!... As-die mijn in ’t kolehok op ha geslote, ha ’k de hengsels stuk getrapt____
Jan. Da-zou je niet glad zitte....
De Zwaan. Ik la-me geen loer draaie....
Jan. D’r zitte korste ijs an je vlerke, zwaan — hoe
hou je 't uit... ik voel me poote niet van de kou____
De Zwaan. Kou is lekker, jö!... As me vijver tot an
de bojem toeleit — hebbe me de meeste pan — dan make me glijbane tot an de kerk — en as de smerisse d’r asch over gesmete hebbe — make me ’n nieuwe — ’n keet, hoor!
Jan. Ik mot ’r niks meer van hebbe — glij jij is met
krükke____