Zevende Tooneel.
Bet, Jacob, Sien, Jan, Lammersen.
Bet. Wat ’n meid voor amper twaalef!
Sien. Maar witjes — zulleke binnevetters motte d’r nog gebore worde. Ze leve van wind om te potte! As vader zich nou wèl in ’t zweet loopt, ken-ie drie-, viermaal voor z’n kruierscente werom komme____
Bet. Motte die ook weer over de hekel? Het-ie niet twee keer ’n flesch wijn gezonde om te versterke ?...
Sien. Die jij en vader uitgedronke hebbe, hahaha! Wij mochte d’r na kijke____
Bet. Mocht hij voor de dokter, taddik!
Sien. Is hij ’r dan door angesterkt!... Laat-ie liever op tijd betale____
Bet. Ver zei je met zoo’n giftige tong komme! Wer-achentig ’t is waar, buurman — me hebbe beste mensche an ze. Toe ze d’r kopere bruiloft vierde — eergistere — het Jan ’n borretje soep gekrege, met vleeschballetjes ’r in — waar Jan?...
Jan. Fijn hoor! ’k Hè-d’r de heele nacht van wakker gelege! ’t Vet zwom d’r op!
Bet. Enne toe nog is ’n reep taart in de avond — waar, Jan?
Jan (klukkend van genot). Met zullekke ende sekade! ’k Wou dat-ze morrege weer twaalef jaar getrouwd ware!
25