Uitkomst

Bet (Jan de kom aan de lippen zettend). Zoo hoor je niks — zuinige slokkies — niet zooveel gelijk____

Lammersen. Da’s de pest voor ’m.

Bet. Ach kom — enkel de bojem met sachelien — zuig maar op ’t brokkie, Jan.

Jan (naar de zij van het raam roepend). Dag mottige!

Lammersen. Tege wie hei-je ’t, jö?

Jan. Tege de lantaarn-opsteker... Kijk maar: een, twee, drie, hup — enne ’t lichie brandt — Da’s zoo’n kreng! As je ’m met ’n urret in z’n nek blaast, laat-ie z’n lantares in de steek om je na te zette .. . Da-was ’n keet, hoor!

Thijs. Ja — en ’n keet was ’t ook — ’k zou d’r maar niet zoo groos op gaan! — da’k je van ’t pelisie-bero heb motte afhale voor ’n verbaal voor de in-gesmete spiegelruit... ’t Is zóó’n duvel geweest, Lammersen, dat ’r geen dag zonder de een of andere schooierstreek voorbijging — en as-die ’t nou nog flikke kon, ha-je nog last met ’m____

Jan. Hü! Hü!... Nou doene ze me lekker niks met d’r verbaal... Ze benne ’t lang vergete....

Thijs. Jou doene ze niks, nee — mijn dubbel as ’t voor ’t Gerecht komt — daar snapt-ie nou niks van, zoo’n kind!

Jan. Dan mo-je me maar ’n paar weke late bromme, vader... Wat zè-jij, Jacob ?... Ken ik ’t hellepe

23