Jacob (grommend, weer aan ’t werk). Nee!
Lammersen. Of rooie Jacob de koningin is weze zien, hahaha!
Jan. Wij fijn hé, moeder?... Tweemaal!... Bij ’t Museum eens — en bij de Schans nog is, waar moeder?... En ’n bakkies ’r achter, vader — ’n bakkies met zoo dik de epaulette van goud — enne ’n smerisse op hengste — enne slaan as die eene knol dee!... De vlag van de sigare-winkel zit an de takke van de boome vast, vader... As ’k beter wor — bijtijds watte? — ken ik ’m los make, hé?...
Thijs. Om weer na beneje te blikseme, aap — en nog is je rug te breke....
Jan (luidruchtig). Hü! Hü!... As d’r geen smeris op me hiele zit, klim ik zoo hoog as de afleijer op de toren (uit de kom drinkend die Bet ’m voorhoudt). Da’s lekker, hoor! ’k Heb ’n dorst of ’k haringkoppe gevrete heb. Nog ’n scheut, moeder!
Bet. Nee. Zoo’n boel is niet goed — kind, wat zweet
je of je gehold heb____
Jan. Geef nou nog wat! ’t Kost ommers niks!... Een met ’n steek van goud op het me gedag gezeid,
vader... Die dee zoo En de voorste mensche
gonge nog opzij, vader. Ze zeeje allemaal: laat die jonge met z’n lamme beene nou kijke.... As juillie maar geen lamme beene krijgt zee ik — dankie
moeder (drinkt gulzig de tweede kom, die Bet 7n
19