Het zevende gebod

51

Peter. Eerlijk gesproken — héusch, ’k verwijt ’t jou niet — vond ’k ’t mal — (glimlachend) niet omdat ze schoonzoon ’ns kwamen zien — schoonzoon blijft schoonzoon — maar omdat je me zóóveel dierbaars verteld had.

Lotte. Hoe weet-ie m’n adres — hoe weet-ie m’n adres!

Peter, ’k Zou me’r maar niets van aantrekken.

Lotte. En geloof jij nou waarachtig niet....

Peter (zoent haar). Ik geloof dat je heelemaal niet meer van me houdt.

Lotte. Ach, lieve Peter — nou is ’t gedaan. Je zult ’t zien.

Peter (vroolijk-spottend). Zoo. Zoo.

Lotte. Diè menschen zijn zoo slecht. En eiken dag krijg je ze nou hier — tot ’t jou verveelt — en ik ’r de dupe--van-wor.

Peter. Vóór jij dupe wordt, steek ’k ⁷r ’n stokje voor.

Lotte. Dat zeg je vandaag — en morgen----

Peter (vroolijk)... Morgen sla ’k je met ^:n talhout — morgen raak ’k aan de drank — l’asso-moir! — morgen wor ’k verliefd op de juffrouw-van-driehoog — morgen geef ’k je rattenkruid in...