Het zevende gebod

Lotte. (wil de slaapkamer binnen).

Dobbe. (ingehouden) En nou vlug je vodden gepakt!

Lotte. (verschrikt-starend) Wie? ... Wie? . ..

Dobbe. Wie vraagt ze nog!

Lotte. (starend) O, lieve god .. .

Dobbe. ’k Geef je geen vijf minuten. En anders, met de politie!

Lotte ... met... de ... politie . ..

Dobbe. Waar is je hoed? En je mantel?

Lotte. (angstig-hijgend) Dat weet ’k niet... Ik geloof. ..

Dobbe. Hum — nou krijgen we komedie. Maar die streken hoef je met mij niet uit te halen ! Dan ben je an ’t verkeerde adres. Dat kon je met m’n zoon doen die te jong was om uit z’n oogen te kijken, m’n zoo’n, uitvaagsel — die jij vermoord heb en bedorven!

Lotte ... Niet zoo hard ... ’k Heb geen hersens meer (snikt zonder te huilen).

Dobbe. (ruw) En als je van plan ben ’n toeval te krijgen of kuren te verkoopen — dan zal ’k je toonen...

Lotte. (pogend de deur te openen) Mag ’k ’m nog even ? ...