Het zevende gebod

126

Gaaike. Suscht! Niet zeggen, toè niét zeggen. Later heb je er spijt van... Zet je hoed af. Zoo! En ...

Dobbe. Nou. Genoeg! (een stilte). Van jóu kan ^Jk ’t minst troost velen...

Gaaike. Van mij ’t minst... Waarom?

Dobbe. Dat weet je wel. Maar wat raakt ’t jullie! De een loopt van z’n ouders weg — de ander van d’r man...

Gaaike. Vin je dat ’t hier de plaats is, vadertje om zulke toespelingen ...

Dobbe. Hier en overal!.. . Als je ’n goèie dochter was, dan zou je je nou, juist noümetje man verzoenen — hij wil — hij wil...

Gaaike. En ik niet...

Dobbe. (grimmig) Nee —jij niet — ’t is om te ...

ELFDE TOONEEL.

Moeder Dobbe. De vorigen.

Moeder Dobbe. (schreiend) M’n lieve Peter — m’n ongelukkig kind ...

Gaaike. Moedertje...

Moeder Dobbe. O, dat mensch — ’k hoop dat God ’r straffen zal.