Het pantser

94

Mevr. Stam. Ja, Karel... De vrouw is dood — *t kindje uitbesteed — ergens.

Stam. Zoo. — Zoo.

Mevr. Stam. ’t Portretje had je ook verscheurd.

Stam. Zoo.

Mevr. Stam. Ze lijkt op ’m. . . bedwingt haar huilen).

Stam. Zoo — Schei uit met je . . . Voortaan — voortaan zal ’k brieven verbranden. De kunsten lap je geen tweede keer.

Mevr. Stam. Je vroeg zelf, Karel...

Stam. Jawel, jawel — hou je mond. Je heb altijd je praatje klaar, krom of scheef (een stilte — zij wil heengaan) Anna — (aarziend) Geef op . ..

Mevr. Stam Wat?.. . (hij wenkt ongeduldig — zij haalt een portretje, geplakt en gepleisterd, uit haar huishoudtaschje — hij bekijkt het stroef). .. Ergens bij vréémden — Ze heet Anne.

Stam. Zoo (geeft ’£ terug).

Mevr. Stam. Dank je (gaat zwijgend af)