Het pantser

34

Alphons. As ze slaan, dan sla je werom ...

Pieper. Pas maar op met je gezwaai. Dat scheelde geen haar...

Alphons (dampend). Heb jij wel is op ’n paard gezete ? (rijdt paard op ^Jn stoel).

Pieper. Me zuster d’r kromme duim! ’k Was al z’n leven bakker. En ’n bakker op ’n hengst, hèhè-hè!... Néé — alleen één keer toen ’k nog kur-praal was ...

Alphons. Ben jij korpraal geweest?

Pieper. Wis en waarachtig. Maar tot dubbelde heb ’k ’t niet kenne brenge... Jongeheer, je mag wel niet zoo op de grond spoege — denk an mevrouw. — Ja — ze hebbe me gedegradeerd — ’k was nie-eens dronken — maar ze wöue niet luistere — dan mot je maar niet de schijn anneme, zee de overste, hèhèhè!... Nou en de schijn was tegen me — ’k sting op ’t tweede pleton en benejen in de sjambrée ware ze bezig soep uit de gemel te scheppe — nou en per ongeluk had ’k ’n knijzer in me poote — en die viel per ongeluk in de gemel dat de snert links en rechts sputte — hèhèhè! — hèhèhè! — hèhèhè! — ’n Gezicht! — Ze zatte allemaal vol — en niemand soep — want ’n knijzer is zoo hard as ’n bikkel en die komt an van ’n hoogte! — Toen