Het pantser

29

leggend)... ’t Wil anders om dézen tijd van ’t jaar...

Frans. Ja — Mei zet zich warm in.

Mevrouw Stam. Hier heeft u ’n aschbakje.

Frans. Da’s wel vrindelijk. Asch morsen is naar.

Mevrouw Stam. Dan denkt u ’r wel anders over dan Mari. Die... (luistert angstig).

Frans. Hoort u wat?.. .

Mevrouw Stam (vriendelijk). Nee — ’n Gewoonte van me. M’n man en me zoon. .. (hapert).

Frans. Daar heeft Mari me ’t een en ander van verteld.

Mevrouw Stam (verlegen) . .. Heeft-ie . . . (Ken stilte. Zij neemt de sabel, wrijft die na met haar schortje, verlegt haar)— Ja — ja... Blyft u lang hier ?.. .

Frans, ’n Dag of drie — of langer. Familie heb ⁷k niet.

Mevrouw Stam. Geen moeder? .. .

Frans. Die is dood.

Mevrouw Stam. Ach. Ach. Kort gelejen?

Frans, ’k Was drie jaar (glimlachend). Voor ’n achternicht, die me in d’r testament heeft gezet, voor ’t geval dat ik langer leef dan zij — Et