Het pantser

102

wegens Betoonde Wapenfeiten tegen — tegen bacillen .. . Hahaha !

Mari. Frans, je ben ’n verdomd-gróóte kerel — Bij jou voel ’k me zoo klein, zoo misselijk-klein — Weet je — weet je — dat ’k vanmorgen bij de gedachte an Martha — als die — als die me de bons — dat ’k toen naar me revolver keek... Nou vertel jij jouw tragedie zoo eenvoudig ...

Frans. Domme jongen — domme jongen — Zelfmoord! — Voor iéder van ons valt zoo’n bóél te doen — zoo’n boél — de meesten doen niks ...

ZEVENDE TOONEEL.

Alphons. ’k Mag binnenkomme?

Mari. Je kon wel kloppen, bengel!

Alphons. Ze hebbe weer ruzie.

Mari. Wie zè?

Alphons. Nou — zè. En mevrouw hèt nie-eens geklest. Dat heb ik gedaan. Was ’t dan ’n geheim, dat je niet schiete wou? Nee, wel?

Mari (glimlachend). Nee. — Mot je niet na bed?