Sabbath

SABBATH.    49

sauger as-ie was, wist-ie wat-ie dee. Zoo’n arreme sjijkes van ’n knecht die van ’n slecht loon most rondhongeren, gaf al licht overwicht voor ’n fooi, voor ’n kan jenever. Gestolen goed kocht-ie nooit. Dat gaf last met politie. As-ie koopwaar afleverde an groote saugers wist-ie het merg uit de bascule te slaan. Honderd trucs had-ie ’r op. Soms wogen ze z’n voet mee, soms ’n vijftigponder. Altijd had-ie ’r wat op. Maar eerst bijster googem was-ie als-ie ontving. Dan konden ze ’m nooit zóó op z’n vingers kijken of*ie gapte op elke schaal. Eens had-ie ’t extra-googem gelapt — waar-ie nog schik in had as-ie ’r an dacht — op ’n fabriek, waar de stomme goj van ’n meesterknech zich niet liet omkoopen. Stiekem had-ie ’n stuk lood onder het plankje waar de gewichten op stonden gehaakt. Dat had op elke schaal over de vijftien kilo gescheeld an oud zink dat toen rijzend was. De saugers mochten ’m graag, al leien ze telkens met ’m overhoop,

SABBATH.    4