Sabbath

30

„Maandag haal ’k ’m werom... Geef me d’r vijf gilde op... Koscht me toch veertien!...” Het kleed ribbelde op Zelik’s hand. Zijn sproetengezicht in den afguldenden schijn der roode haren, keek onnoozel-ver-wonderd, maar dan krulde een vaag trekje van gehinderdheid. Bevoelend den talles, sprak hij rapjes, als in drift:

„ ... Maandag werom !... ’t Lef waarmee-die ’t zeit!... Met zóó’n gotspe-poonem! Leit je winterjas d’r nog niet, waaran ’k geld verlies !... Bè-je je winteijas komme hale ?... En ’t pak met broeke en hemde!... Zoo ’n gotspe!... Vijf gilde!... ’n Talles die nog geen vier gekoscht heit... Frottigkat!... Frottigkat!... ’k Neem ’m lievers heelemaal niet...”

„ ... Og, wat maak-ie je de zappel” — kalm-beweerde Suikerboon... „as 'k na de Kerkstraat loop hè-ik zó o vijf gilde... Jij snijdt je nog al gauw 'n krieje... ög! Zondag moddek bij ’n sjijkes weze die ’n