Kinderdroom

Ze voelde zich te ziek om te lezen en viel tijdens de speelfilms die op de televisie werden vertoond, in slaap. Daardoor merkte zij niet dat de pijn in hevigheid toenam. Het leek wel de griep. Hoewel dokter Bloem nadrukkelijk had gezegd hem te bellen wanneer er iets was, liet Zwaantje Joost niet telefoneren. Voor een griepje bel je de gynaecoloog niet thuis. Zeker niet in het weekeinde. En al helemaal niet op kerstavond.

Deze stekende pijn kon ook de overstimulatie zijn waarvoor dokter Bloem had gewaarschuwd. Het was vaak een gunstig voorteken, had de arts gezegd, een verschijnsel dat niet schadelijk voor de eventuele foetus was. Bloem had uitgelegd dat hij in sommige situaties tot ziekenhuisopname besloot om het verloop van de overstimulatie van dichtbij te kunnen volgen. Wanneer er zwangerschap volgde, werd dat meestal een langdurige opname, totdat de piek van het zwangerschapshormoon dat het lichaam zelf aanmaakt, voorbij was.

‘Nu wil ik van je weten hoeveel pijn het doet', eiste Joost.

‘Het is kerstavond. Het ziekenhuis is katholiek. Ze zullen me zien aankomen, alleen omdat ik misschien de griep heb.'

'Hoeveel pijn heb je?'

‘Flink veel.'

‘Wil je de dokter bellen?’

‘Nee, dat is niet nodig.’

‘En als ik hem zelf bel?'

‘Dat is goed.'

De gynaecoloog was met zijn gezin naar de nachtmis, maar Zwaantje weerhield Joost er niet van het omstreeks middernacht opnieuw te proberen. Toen Bloem het verhaal van Joost had gehoord, wilde hij Zwaantje zelf aan de telefoon. Het spreken kostte haar moeite. Ze beloofde dat zij de volgende morgen naar het ziekenhuis zou komen.

‘Als je het niet vertrouwt, kom dan vannacht.’

79