Kinderdroom

boot honderdtachtig graden. De motor werd uitgezet en de Dageraad schoof geluidloos achteruit de haven in.

Tegen de wind in fietste de familie onder de dijk naar hun vakantiebestemming toe. Op de boot had de zeewind hun donkere. krullende haar naar achteren geblazen. Door het strand-zand en de zilte lucht zouden ieders krullen steeds dikker en stijver worden alsof ze waren ingesmeerd met arabische gom. Alleen de wekelijkse wasbeurt met veel shampoo kreeg hun haren weer zacht. De banden knerpten over het pad van gemalen schelpen en de getraliede roosters, die de schapen moesten beletten om van de dijk weg te lopen, ratelden onder hun gewicht.

Het was moeder die als eerste de kerktoren had gezien.

‘Kijk, daar is het gouden kippetje van Den Hoorn!’

Moeder wees naar de blinkende weerhaan op de torenspits. Zus had vroeger ontdekt dat er een kip bovenop stond. Ze maakte toen nog geen onderscheid tussen hen en haan. Telkens als iemand van de familie het oriëntatiespunt ontwaarde, en dat was gedurende de vakantie talloze malen, werd er over het gouden kippetje gesproken. Zus was er trots op dat haar woorden familietaal waren geworden.

Ze kwamen langs het Licht van Troost, een baken in roodgeverfd metaal. De functie van het staketsel was Zus niet duidelijk. maar haar ouders vonden het kennelijk niet in het land-schap detoneren. Integendeel, er werd over gesproken alsof het een stil, doch dierbaar familielid was.

In de verte stapelden de duinen zich steeds hoger op. De wind uit het zuidwesten bracht geen helder zicht met zich mee. Het duurde lang voordat de witte vakantiehuisjes op het oude loodsduin zichtbaar waren. Ze stonden aan de binnenrand van de duinen, met een uitzicht dat met noordenwind reikte tot aan De Waal en het monument op de Afsluitdijk. De gepleisterde muren waren witgekalkt, de houten kozijnen waren in een

64