Kinderdroom

Carry haalde een familiepak frites en Joost sneed, om iets om handen te hebben, een pond tomaten aan reepjes.

‘Bij oma Hannie aten we nooit patat, maar altijd kaasfondue’, vertelde Lien aan Michiel.

"Vond je het niet eng, toen je oma doodging? Het lijkt mij echt griezelig’, zei Anneke. Zij beefde opgetogen bij de gedachte aan zo'n unieke belevenis.

‘Het was helemaal niet eng. Ze was ook oud, hoor. Maar ik denk wel veel aan haar. Is het waar, mama, dat oma vroeger bij jullie zo vies kookte?’

Carry wees naar de tomaten.

‘Als je nog wat sla eet, zal ik je het verhaal over de spruitjes vertellen.'

'Spruitjes, jesses, dat is pas smerig!’ Alle drie de kinderen slaakten demonstratief geluiden van afkeer.

‘Op een keer aten we spruitjes' Begon Carry. ‘Dat vonden we natuurlijk niet lekker, maar we hadden het arm. Dus het was zonde om eten weg te gooien. Onze moeder stond erop dat wij de spruitjes opaten. Toen wij dat weigerden, dreigde zij dat wij dan de volgende morgen dezelfde spruiten voor ons ontbijt zouden krijgen.'

Lien, Michiel en Anneke sisten van verontwaardiging. Zwaantje die het verhaal nooit eerder had gehoord, twijfelde aan het waarheidsgehalte, maar luisterde zo ingespannen mee dat ze vergat mee te ademen op een zachte wee.

‘Inderdaad lag er de volgende ochtend op ieders bord een spruit. Maar... we aten hem niet op.’

‘Kregen jullie dan geen brood?’

‘Nee. Onze moeder zei tegen ons: “Geen chicanes en zonder ontbijt naar school!” En toen wij tussen de middag thuiskwamen, was de tafel gedekt en lag er weer op ieders bord een spruit. Toen pakte Judith haar spruit. Zij liet hem in de prullenmand vallen en zei: “Ziezo, die is weg en nu wil ik een boter-

106