Kiekjes

JODEN BREESTRA AT

’n Kleur van zatheden, ’n Keur van zotheden. Over-bezet en in-bezeten. Vóór-vaderlijk-vroom. Ver-achterlijk-vrij. Vol-vet en brood-mager. Kippig en groot-oogig. Herbergzaam, wie telt de herbergen? Genoegzaam, twee kino’s saam, genoeg? Duurzaam, niet gedurig duurder? Eendrachtig, tel maar ’s de eenden. Veerkrachtig, pluis maar ’s de veeren na. Mangel-affaires, bij de vleet. Zelfs voor de Tip-top staat „hier mangelt men”. Tel de ke-sousies maar. D’r wordt gebakken en gebrouwen, onder toe-en op- en uitzicht zonder overzicht. Rabbinaal opzichtig en pauselijk grauw. De kerk van Mozes en Aron staat met haar rug naar ’t Joodsche krantje. Alleen Malkitsedek houdt twee „koulisjen” vast, om ’n Joodsch-rabbinalig bakkertje te treiteren, snap je? En daarom staat hij weer met z’n rug naar de kerk. Ik geloof niet, dat in heel deez en gene wereld zooveel rabbinaal samen is, als op de Joden-breestraat alleen, wat met andere woorden zeggen wil, dat er op de joden-breestraat méér tréife wordt gegeten, dan in alle Joden-staten saam. D’r wordt rabbinaal geplukt, zooals op de ramen geplakt staat. Dat geeft vaak ’n „plokte”, omdat vaak meer menschen dan kippen geplukt worden. Wat ’n eenden, die stomme ganzen van menschen natuurlijk. Waarom kijken die luidjes niet naar de loodjes aan de pootjes? Naar de laatste loodjes moet je kijken, je weet wel, die ’t zwaarst wegen, als je betalen moet! Of ze lood hebben op de Joden-breestraat? Ja, maar niet alleen van de kippepootjes en kalfskoppies. Mezozzes met ’n loodje! Tefillin met ’n loodje! Wat zeg je dan van zulke slechte menschen, die treife mezozzes verkoopen zonder schubben en tefillin, die niet herkauwend zijn? Of zou ’t voor ’t laatje zijn, dat loodje? Ik houd m’n hart