Hoge hoeden, lage standaarden

lijnen toch een burgerlijke was gebleven. Waarin - en dit moge nadrukkelijk worden gesteld - ook de socialistische fractie vrij was van iedere radicale smet. Bovenal de revolutionaire marxist Sam de Wolff (destijds fel bestrijder van S. Kleerekoper) vertegenwoordigde in zionis-ticis een uitermate slap standpunt en slenterde zó rustig in de pas, dat hij in de nette kringen der bourgeois van Amsterdam Zuid niet eens opviel. Diezelfde keiharde marxist, die na 1941 extra bescherming genoot van de Joodse Raad. Ook hij bleek in die jaren dertig voorzichtig, speciaal terzake van de dubbele loyaliteit. Niet anders dus dan de gehele N.Z.B. die langzamerhand werd geconfronteerd met een joodse werkelijkheid, waarover zij al vier decennia had gesproken en geschreven. Zoals theologen over onze lieve Heer en de hemel.

Is. Voet, die in dit gezelschap als bestuurder van de A.N.D.B. was opgenomen, moest

op bevel van de Duitsers al spoedig zijn lidmaatschap beëindigen.

82