Hoge hoeden, lage standaarden

HOGE HOEDEN / LAGE STANDAARDEN

‘Vrijwel tegelijk met het Zionistische Actions-Comité vergaderde te Berlijn het wereldverband van de Sjomré-Sjabbath [Sjabbath-houders] en er waren Mizrachisten, die hun aandacht tusschen deze beide vergaderingen zoo rechtvaardig mogelijk verdeelden. De wereldorganisatie der Sjomré Sjabbath is nog een jonge organisatie, maar zij voorziet blijkbaar in een lang gevoelde behoefte. Vele Joden die den Sjabbath zouden willen houden worden door de overmacht der economische omstandigheden gedwongen daarvan af te zien en nog veel grooter is de schare van hen, die niet voor het behoud van Sjabbathrust strijden, maar den Sjabbath waarschijnlijk in acht zouden nemen, indien zulks niet gelijk stond met het prijsgeven van economische en maatschappelijke mogelijkheden. Daarbij komt, dat ook voor hen, die onder alle omstandigheden den Sjabbath houden en willen, dat ook hunne kinderen dit doen, de daaraan verbonden opofferingen grooter worden, naarmate in de wereld de kring van Sjabbath-houdende Joden kleiner wordt. Voor de wetsgetrouwe Joden is het daarom van een ideeel en materieel belang tegelijk, om den kring der Sjabbath-houdende Joden zoo groot mogelijk te doen zijn. Ter bereiking van dit doel zijn in hoofdzaak twee wegen open. Aan den eenen kant zal men door propaganda of overreding trachten, zooveel mogelijk Joden te bewegen, den Sjabbath in acht te nemen. In deze richting werkt de orthodoxie reeds zoolang, als er propaganda voor dit doel noodig is, dat is te zeggen, sedert de opheffing der ghetti, en men behoeft het niet aan den ijver en de toewijding van hen, die deze propaganda voerden, te wijten, dat het succes ervan zoo gering was. Indien er een weg is, om resultaten te behalen, zal die dan ook langs de andere lijn gaan, namelijk het scheppen van de ma-terieele, dus economische voorwaarden, die het in acht nemen van den Sjabbath met minder opofferingen gepaard doen gaan dan thans het geval is. Daar is te eerder reden voor, omdat de werking der propaganda en vermaning ook nog om een andere oorzaak tamelijk gering is: deze vermaningen immers gaan hoofdzakelijk uit van hen, die uit hoofde van hun beroep daarvoor zijn aangewezen, die echter ook wat men noemt makkelijk hebben praten, omdat voor hen persoonlijk de inachtneming van den Sjabbath vanzelfsprekend voorwaarde van hun beroep is en daarom juist geen materieele opofferingen eischt.

Wil men dus de materieele voorwaarden voor het in acht nemen van den Sjabbath vergemakkelijken, dan verdient het wellicht werkelijk

116