Het verdwenen Ghetto

bij zijn ton — Gabriel in ouderwetse kuitbroek met een lange Goudse pijp.¹)

Vlak bij — op de Jodenbreestraat — bevond zich nog een kelderwoning. Daar woonde een eeuw geleden een andere Jood, met de voornaam Bernardt. Hij trouwde een mejuffrouw Kinsbergen. Uit dat huwelijk werd een dochter geboren, wier naam ge wellicht kent.... Sara Bernardt ²). Zeker, hier begonnen eens sprookjes. Jaren later is Sara in Amsterdam geweest. Met haar tante — Mevr. Levy-Kins-bergen,in de wandeling „Lange Kidelen” ge-Gabriel Polak    naamd,    is    zij    nog een

maal afgedaald in dat lage keldertje. Glimlachend zou ze hebhen gezegd:    „Ik

zou hier toch niet meer willen wonen.”

Gevelsteen

Dan wijs ik U, aan onze zijde — No. 183 — een gevelsteen: Jacobs droom ³). Zij dateert uit het begin der 17e eeuw en stelt voor het verhaal uit Genesis 28 : 12. „En hij droomde — en zie een ladder staande op aarde en zijn top reikte in de hemel en zie engelen Gods stegen daarlangs op en af.”

In mijn seminaristen-jaren heb ik in hetzelfde perceel nog eens een burenruzie meegemaakt — tussen twee en drie hoog. Kosteloze en onbetaalbare les in Jiddisje krachttermen. Hiernaast moet zich de school hebben bevonden van R. Beer Halberstadt, waar Henri Polak het a.b.c. en het ollef-beis heeft geleerd. Een van de talloze particuliere Joodse scholen, waarvan ik nog noem die van Rebbe Jeroechem Polenaar. Drie huizen; verder en wij staan voor no. 177.

73

¹

) Naar een verhaal van wijlen mijn leeraar L. Diinner.

²

) Naar Edmond Visser in Vrijdagavond I, deel I, pag. 90 a/b.

³

) H. W. Alings: Amsterdamse Gevelstenen, 1943, pag. 33/34.