Van Israëlieten tot Israëliërs

analyse van het Joodse vraagstuk. Want deze “stolzer Jude” (naar een woord van Achad Haam) ondernam iets, waarvan het achteraf vreemd lijkt dat het zo lang op zich liet wachten. In klare, Duitse volzinnen stelde hij (de arts, die ook jura had gestudeerd) niet slechts de diagnose van het vraagstuk van Joden en Jodendom, waarmee ook de niet-Joden worstelden — maar hij gaf daarnaast in duidelijke categorieën de oplossing aan. Citeren wij slechts zijn eigen resumé:

"De Joden zijn geen levende natie; zij zijn overal vreemden, derhalve worden zij veracht.

Het juiste, het enige middel is het scheppen van een Joodse nationaliteit, van een volk op eigen bodem; de zelfbevrijding der Joden, hun gelijkstelling als volk met de andere volkeren, door het verkrijgen van een eigen land.

Men stelle zich niet voor dat de humaniteit of de beschaving ooit radicale geneesmiddelen zullen zijn voor de ziekte, die vreet aan ons volk.

Het gemis aan nationaal gevoel van eigenwaarde en zelfvertrouwen, aan politiek iniatief en aan eenheid, is de vijand van onze nationale wedergeboorte.

Om niet gedwongen te zijn van de ene ballingschap naar de andere te trekken, moeten wij een uitgestrekt, productief toevluchtsoord hebben, een eigen verzamelpunt.

Het huidige moment is voor het hier uiteengezette plan gunstiger dan ooit.

Het internationale Joodse vraagstuk moet een nationale oplossing vinden. Onze nationale wedergeboorte zal slechts zeer langzaam kunnen plaatshebben. Wij moeten de eerste stap doen. Onze nakomelingen moeten ons in een gematigd, niet overijld tempo volgen.

De nationale wedergeboorte der Joden moet door een congres van Joodse notabelen worden voorbereid.

Geen offer is te groot om het doel te bereiken, dat de aan alle kanten wankele toekomst van ons volk kan verzekeren.

De financiële verwezenlijking van dit plan kan, zoals de zaken staan, geen onoverwinnelijke moeilijkheden opleveren.

Helpt uzelf en God zal u helpen!’

Het gevolg van deze historische daad was eveneens revolutionair, doordat Pinsker al de Chowewe Zion-verenigingen coördineerde tot practische arbeid in Palestina. Honderden studenten besloten de universiteiten te verlaten en als pioniers naar het oude land te trekken om daar hun leven te wijden aan de wedergeboorte van het Joodse volk. Naar de aanvangsletters van het Bijbelwoord uit Jesaja 2:5 (“Huis van Jakob, komt, laten wij wandelen” — in het Hebreeuws: Beth /a’akov Lechoe Penelcha) werden zij “Bilu”-im genoemd. Vijfentwintig alumni van de universiteit van Charkow beten

58