Kleine beschrijvingen: Het daggie

30

denken aan. In geen week niet, in geen veertien dagen niet. Vast niet. Ze kon er niet af, en ze moest nog doen of ze ’t bar prettig vond. Als ze alleen d’r maar aan dacht, hoe dat malle mensch van Bergman aangenomen had net of ’t ’n gunst was en ’n gratie. En centen, dat ’t ’r kosten zou, daar was de huisjuffrouw wel voor. Nou nog mooi: dan betaalde ze maar eens geen huur. Welzeker. Moest ze haar maar van de woning af laten zetten. Dan kreeg ze heelemaal niks.

Op haar man was juffrouw Veer nu niet boos meer. Nee, die kon ’t op alle manieren niet helpen.

Menschen — kinderen, was dat nou niet om ’t uit te vloeken, dat ’t zulluk prachtig weer bleef? En dat ’t niet regenen wou, nou net vandaag niet?