Pijpelijntjes

Zelden heeft een schrijver met zijn debuut zich zoveel ellende op de hals gehaald als Jacob Israël de Haan in 1904 met Pijpelijn-tjes. De lezende goegemeente was volstrekt niet voorbereid op een roman waarin de erotische relatie tussen twee mannen centraal staat. Het meest aanstootgevende zat wel in de vanzelfsprekendheid waarmee De Haan dit ongehoorde thema presenteerde, zonder rekening te houden met een taboe van eeuwen. De Haan, medewerker van het dagblad Het Volk, werd door zijn hoofdredacteur P. L. Tak op staande voet ontslagen. (Zie voor deze zgn. 'Pijpelijntjes-affaire' het volgende deeltje in deze Jacob Israël de Haan-bibliotheek, Open brief aan P. L. Tak.) De in die tijd bekende schrijver en seksuoloog Aletrino, voorvechter van de emancipatie van homofielen, was toch allesbehalve opgetogen toen hij merkte dat De Haan zijn boek aan hem had opgedragen. Bovendien leek één der beide jongemannen akelig veel op Aletrino. Het bock werd ijlings door hem opgekocht en vernietigd. De Haan gaf toen een volledige herschrijving van zijn boek uit. In deze herdruk van de eerste versie van Pijpelijn-tjes, die in de hedendaagse spelling is overgebracht, wordt voor het eerst door de edi-teurs Rob Delvigne en Leo Ross de tweede versie betrokken.