Ondergangen

NAWOORD

Het gehele spul werd weinig-geprijsd ingekocht door een molenaar van Westzaan voor zijn tweede zoon, om er zich na een huwelijk te vestigen. Dat verbitterde Kees nog meer, dat al hun erf voor temet zo weinig geld ging. O, die vent, die kwam er goedkoop genoeg aan. En 'n jongen, die nieuwe eigenaar, 'n schoolkind, 'n speler, dat-ie zó door z'n vader in de spullen werd gezet, en hem d'r afjoeg. O, als dat minne knulletje met z'n handen hem eens van de werf¹ had moeten afjagen, dat had hij moeten zien! Wie bracht hij mee? Zes zulleke mannegies? Die maakte en die brak Kees immers nog. Ja, ze joegen hem weg met de centen, dat was nog makkelijk, als je die zo voor 't opscheppen had.

Tot mei hadden zij, inschikkelijk, nog in de spullen kunnen blijven. Maar Kees vertrapte dat. Geen dag langer dan 't moest. Nou erf-en-huis hun onteigend waren, hij bleef d'r geen dag meer op. Geen voet, die hij meer op de molenwerf zette, en hij liet vast niet meer werken. Die paar centen, die d'r nog te verdienen waren, die wou hij nou d'ris verschoppen. Welja, arm waren ze immers toch, niks of'n-beetje-minder, dat was 't verschil ook niet. En maar nog goed, dat hij niet meer in de molen kwam, want hij was in staat om er de hele boel in mekaar te vernielen. Als ze maar wisten, dat hij d'r sterk genoeg voor

24

¹  erf