Het wankel hart
En het was jouw beurt nu om te drinken, en toen je den vollen beker hief, sprak je met een innig ogenblinken:
,,'k Drink vergetelheid je toe, mijn lief!
Wild greep ik den beker, dien je beurde, en wierp hem wanhopig in den vloed, hij verzonk, en zie, je wangen kleurden zich op eenmaal met een schijn van bloed.
Teer omhelsd' ik, smekend om erbarmen, die den bleken mond mij willig bood.
Met een glimlach smolt je m mijn armen en ik wist het weder: je bent dood.
(Naar C. F. MEYER)
23
Deze tekst is geautomatiseerd gemaakt met OCR (Optical Character Recognition).
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)
Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.