Storm uit het Oosten

sjpms in de nacht een einder zag ontsloten, waaraan Gods rijk gelijk een zon ontlook?

De bleke duisternis der Joodse ogen daarin een zee van tranen was verdord - nooit had een hand die tranen kunnen drogen, mdien zij waren uitgestort -werd overrompeld door een nieuw ervaren : liet Godslicht dat zij eeuwen her ontving, begon zich andermaal te openbaren, voorzichtig als een morgenschemering.

Reeds wordt het avond, maar nog zien die ogen het licht geboren worden in de tijd, de golf van leven die hen heeft bevlogen is door een meesterhand voorgoed bevrijd.

Dit gaat de hemellichamen te boven; al sneeuwt het noodweer alle kimmen dicht met puin en roet, niets zal het raadsel doven dat in die Joodse ogen openligt.

De holbewoners van de wereldstad,

^en madenvolk dat tussen vuilnis krielde, eens als een sterrenmist uiteengespat die heel de ruimte met haar licht bezielde; een sjacherschare door geen duimbreed lucht beschenen bij haar handelen en tuisen,

0en volk van bannelingen wier gezucht de cederen des Libanons deed ruisen; berooiden bukkende in slop en goot, dat zij een bete vonden voor hun tanden, verheerlijkten wanneer het Sabbatrood de regenwolken van de tijd verbrandde: het was alsof de eerste werelddag

15