Figuren in het zand

Louise, van haar kant, was zoo verliefd als ze maar kon zijn. D.w.z. bij alles wat ze deed, dacht ze aan Dries. Ze bezat een vuur, een drang tot overgave, die ze tot nu toe alleen bij romanfiguren had gevonden. Niet dat zij zich met een romanheldin vergeleek. Haar gevoelens waren te hevig om een zelf-analyse te kunnen verdragen. De geringste gedachte aan haar liefde joeg haar hart al op.

Dries kwam haar om half twee afhalen. Louise’s ouders waren heel zachtmoedig te zijnen opzichte gestemd. Want zij waren niet onmenschelijk genoeg om de bezwaren der conventie sterker te laten gelden, dan de levensdrang van hun eenig kind. Het was nu eenmaal zeer ernstig met Louise. Daar hielp geen praten tegen. Al vloeide Louise niet over van confidenties, haar moeder doorzag veel van wat er in het kind omging. Wat niet wegnam, dat mevrouw Van der Kooy vrees koesterde. Maar nu van geheel anderen aard dan tot dusver het geval was geweest.

Was die Dries wel een serieuze jongen? Zooals-ie daar met het echtpaar zat te keu

93