Figuren in het zand

om haar verwachtingen te verzwijgen.

— Goede vooruitzichten? herhaalde mevrouw Van der Kooy. Werkt hij dan?

— Ja zeker, verklaarde Louise. Hij werkt zich in. Hij was al vroeger in de zaak. Maar nu schijnt-ie meer de verkoopsaf-deeling te bestudeeren.

— Heel aardig, zei mevrouw; wat doet-ie dan eigenlijk?

En op haar beurt vertelde Louise, wat zij van Dries had vernomen.

— Dat heb ik nog nooit gehoord, riep mevrouw Van der Kooy hoogelijk verbaasd uit, dat de broer van den directeur in een winkel gaat staan! Daar krijgt-ie toch zelf nooit wat mee te maken?

Haar man was het niet met haar eens.

— ’t Is goed als de patroon alle finesses van de zaak kent, zei hij.

— Zoo, maar waarom moet-ie daar dan nog een halve week staan? vroeg mevrouw scherp. Ik vind ’t echt proleetachtig, en heelemaal geen cachet. Voor hem niet en voor jou niet.

Louise verwenschte zichzelf. Ze was te vervuld geweest om te kunnen zwijgen.

IOI