Stormen en stilten
TUIN
Eens, lang geleden, liep zij in die tuin, terwijl haar lippen morgengeuren proefden. Het woei voorzichtig door de volle kruin der bomen, waar de rijpe zomer toefde.
Te vele zomers zijn te niet gegaan op deze grond, haar tred is overwoekerd en nimmer vangt de morgenwind meer aan zo teder naar een mensenmond te zoeken.
Luisterend in het zwijgen van de nacht, hoor ik opnieuw tussen de bladeren haar jonge heldere gestalte naderen in ruisen dat tot huiveren verzacht.
De stilte sluit zich waar zij heeft geschreden, of achter haar de tijd wordt afgesneden.
6i
Deze techniek levert geen 100% correct resultaat op. Dat betekent dat er onjuiste tekens in de tekst kunnen voorkomen.
Weergave
Afbeelding / Tekst (OCR)
Alle boeken in deze digitale bibliotheek kunt u gratis lezen of downloaden. Met een vrijwillige donatie helpt u ons met het in stand houden en verder uitbreiden van de bibliotheek. Klik hier als u een bijdrage wilt overmaken.