Stormen en stilten

OM U .

Om u hoor ik de tijd nog aan:

stilstaande voeten in het blauw

vuur van de avond, onbewogen monden,

waarin zich pijn tot weemoed heeft verzacht;

de armgebaren van de wind

door de verlatenheid, taal die geen woorden,

slechts huiveringen wakker roept.

Om u hoor ik de angst nog aan: het leven dat zijn droom niet kan belijden en oog in oog met de vergetelheid om uitstel vecht.

56