Avond aan avond

WERELD DIE MET MIJ STERVEN ZAL

Wereld die met mij sterven zal,

aarde, atmosfeer, de vlokken vuur

aan de nachthemel, iedere halm die zijn vinger heft,

iedere diepzee in een mensenblik,

wegrennende velden, windstille dagen

in een vroeg najaar, stormen die golven

tegen de vensters jagen, woorden door dierbare

stemmen gesproken, vogelzwermen

in mijn hunkerend gehoor, geuren en kleuren

van haren, handen, vrouwen, kinderen -

het sterft met mij, het zakt met mijn gelaat

tegen de grond, het vloeit met mijn kracht

weg uit mijn leden, het dooft in mijn ogen

tot schemering, een uitgewiste vlek

tegen mijn netvlies, het staat eindelijk

stil in de volmaakte stilte

van mijn luchtledig hoofd.

62