LICHAMEN VAN ANGST
Wonden zoveel en elke wonde
een gat in mijn gedachten. Hoe kan ooit
een pijn besterven die het licht
nog altijd krimpen doet. De morgen gaat
open in schokken van herinnering,
flitsen aan de jonge horizon
die naderkomen, lichamen van angst
achter mijn leven en met de nacht
samengeschoven tot een dichte
woelende massa, wildernis
van bloed en vuur waaronder ik
word weggedrukt, het slapen in, het uitgebluste
liggen in verlorenheid.
58