Stadiën

Legende. Dertien levensjaren zijn vereeuwigd in het dorp, een monument dat langzaam wegschuift door het labyrint van de herinnering. Schaduwen tasten contouren af en strijken hoeken aan, effenen sporen van angst, verplaatsen de lichtinval, leveren het verleden aan een sluipende vervorming uit.

Maar nog treedt elke nacht die ik beleef

buiten zijn oevers, stroomt de zee

mijn oren binnen, loopt het zand te hoop

achter mijn raam en wentel ik mij om

in de beweging van het eerste scheppingsuur.

Waarheid behield een smaak van zout, een korrelige

weerbarstigheid, een vaart van zeewind die

de keel bespringt en in de zenuwbanen

huiverend staan blijft. Nimmer raakt

een vingertop van morgenlicht mijn ogen

of aan de oever van mijn slaap ontwaakt

de zeebrand, voor- en naspel van mijn dagen.

En al wat ik aan liefde heb gered uit een verwoesting die het wortelstelsel van mijn leven heeft kapotgewoeld kan ik alleen maar staande houden tegen die open achtergrond van nietigheid, de zee, de nimmer zwijgende getuige van wat ik ben geweest en worden zal: een handvol stof, verstrooid in het heelal.

• 76