De jongens van Duindorp

dorp is geen H.B.S. en dus zou hij dagelijks naar de stad moeten reizen. Dat kost natuurlijk veel geld. Het spijt Jan wel, want hij heeft ijverig gestudeerd voor het toelatingsexamen. Maar hij beklaagt zich niet. Hij is nog jong genoeg en zelfs als hij niet naar de H.B.S. kan gaan, kan hij toch een goede toekomst hebben.

Kees Berkhout blijft ook op school. Hij vertelt de jongens, dat zijn vader er met meneer Koster over heeft gesproken. Het schoolhoofd moet zich niet vriendelijk over Kees hebben uitgelaten. Zijn vader zei tenminste tegen Kees:

„Meneer Koster heeft me aardig wat van je verteld! Jij bent de grootste rekel van de school!”

En nu moet je niet denken, dat Kees dat erg vindt. Hij is er juist trots op! Kees vroeg zijn vader, of meneer Koster hem dan niet graag kwijt wilde zijn. Neen, dat was niet het geval. Het hoofd had juist gezegd, dat hij de jongen nog wel wat wilde houden. Misschien kon hij hem wat temmen.

„Nou,” zegt Kees oneerbiedig, „dankanhij lang wachten! Ik tem hèm nog eerder!”

Dat is natuurlijk grootspraak. Maar Kees is nog steeds de oude, dat blijkt ook weer in deze laatste weken voor de vacantie. Hij vindt, dat hij zich wel wat brutaler kan gedragen, nu hij aanstonds toch niet meer bij meneer Brouwer zal zitten.

De jongens hebben hun onderwijzer al enige keren zien wandelen met een onderwijzeres, die aan een andere school werkzaam is. Zou meneer Brouwer zich gaan verloven met juffrouw Walbeek? Henk denkt het vast en zeker. Hun onderwijzer is er oud genoeg voor.

119