Met Job geleefd

Delftbewoner

Hoe het moet, in Delft, met torens waaruit metaal valt, schilfers tijd; grachten beschreven met wind; schouders opgetrokken onder wiegelende paraplu’s; al dat geschuifel op de bodem van het donker; al die rillende jassen; al die vogelzwermen met kleppervleugels in de kou.

Hier opnieuw de wereld aanzien, een raam

tussen mijn ogen en de eeuwen;

telkens langs trappen vol krakend gebeente,

verpulvering waarin ik

op en neer lopend ben opgenomen,

handlanger van de houtworm, Delftbewoner,

schaduw op een muur.

54