In Memoriam David Koning
De wereld is verminderd met de kracht van David Koning,
weggeslingerd uit een februarimorgen, puin op het plaveisel van de aarde, bloedvlek die tot modderkorst verdroogt.
Midden in een woord verging zijn stem, brak de adem in zijn strottehoofd, stormde zijn lichaam, een verblinde vogel, door de voorruit en viel hij voorover in het luchtledig van de dood.
Geen zon zal heet genoeg zijn om de kou van zijn verlies te warmen.
Elke dode die ik levend heb gezien wordt een holte in mijn hart, een druppel niets, een ijzige afwezigheid.
52