Dorp in de branding

bij hém komen. Maar liever ook dat niet. Geestelijk geïnfec-teerden moest je op een afstand houden.

‘Wat?’

‘Ik zei: geestelijk geïnfecteerden. Dat zijn jullie allemaal en hij is de zwaarste patiënt.⁵ ‘Zijn we gek?⁵

‘Zo ongeveer. Of dacht je, dat die godsdienst van jullie iets anders dan waanzin was? Overspannen fantasieën van een kleine negentienhonderd jaar geleden nemen jullie voor zoete koek aan!⁵

‘Ik wist, dat je een ploert bent, Blom. Een ploert en een ezel. Maar ik heb je nodig.⁵

‘Omdat je het zo eerlijk zegt, ga ik. Jij bent zó gek, dat je haast weer normaal bent.⁵

Wat die spitsvondige taal van de arts te betekenen had, bleef Bauer een raadsel. Het kon hem ook niet schelen. De mensen telden niet, alleen de zaak.

Ondertussen kon hij het moeilijk verkroppen, dat hij een goddeloos individu als Blom voor zijn kar moest spannen. Er ging een gevaarlijke invloed van dat jongmens uit. De armen waren maar al te zeer geneigd, zijn dom, materialistisch gepraat te slikken. Nog bogen de meesten zich voor Gods wet. Maar reeds vrat de besmetting van het ongeloof door.

De invloed van de dominee reikte verder dan die van Bauer of Blom. Hij riep een vergadering bijeen van mensen, die de handen ineen moesten slaan. Bauer was er verschenen, na veel gesoebat. Ook Van Bork en de arts. Voorts Kramer, conservatief voorvechter in de raad, en enige andere gezeten burgers. Aan een afzonderlijk tafeltje zat de persman. Nadat de bijeenkomst was geopend, verscheen ook burgemeester Hillen. ‘Onze vriend Bauer,⁵ zei de dominee, ‘heeft een loffelijk initiatief genomen ... Sociale euvelen in Stormoord ... Onze plicht als mens en als christen .. .⁵ Blom keek onbewogen voor zich uit.

‘We moeten komen tot een vereniging voor uitzending van

onze jeugd... Heeft iemand iets op te merken?⁵

‘Ik!⁵

Jan Bauer stond op.

‘Ik heb waardering voor uw bedoeling, dominee. Maar u bent, geloof ik, wat te haastig. Dit is maar een onderdeel van de

56