Dorp in de branding

die biddend en zwendelend door het leven gingen?

Koos⁵ vrouwenhand, haar moederlijk gebaar, ontfermde zich over hem, ook in dit moment. Zij was kalm en strijdvaardig. Zij geloofde en zij zweeg. Zij was gewoon en zuiver. Het kon alles samengaan, zij bewees het.

‘De mensen zijn niet zoals je wilt. Maar jij bent ook niet zoals zij willen. Jullie hebben elkaar veel te verwijten. Maar kijk liever naar datgene wat je kunt aanvaarden/

‘Ik kan niets aanvaarden! Ze deugden niet, ze deugen niet!’ ^cJa, dat was de lijfspreuk van je vader. Gebruik die woorden niet, ze maken je kapot. Het lage en domme dat je ziet is voor een deel noodzakelijk. Ik kan me tenminste niet voorstellen, dat het allemaal verdwijnt. Maar veel er van kan en zal verdwijnen. Geduld alleen kan dat bereiken. Stel liever niet te hoge eisen, dan word je ook minder teleurgesteld. Verwacht weinig van de mensen, doe alleen wat je voelt dat je moet doen. Je doet het toch niet om in aanzien te komen, je verwacht toch geen dank?’

Wijze woorden, die hij wel wilde aannemen. Zij was een klare vijver, hij een stormachtige zee. Het kon niet lang duren of al deze wijsheid zou verbrijzeld worden door zijn drift.

Maar hij begon opnieuw. Hij stond in dit leven, niet omdat hij wilde, omdat hij moest.

^cJa, je staat in dit leven. Ons tweede kind is op komst/

Sedert weken had hij haar niet gekust. Nu deed hij weer als vroeger, hij omvatte haar niet, maar legde zijn handen op haar schouders en drukte zijn lippen op de hare. Tot grotere innigheid kon hij het niet brengen, maar dit was voor hen beiden genoeg.

Hun tweede kind, een nieuwe belofte. Want met de mensen, die leven, is de wereld gedoemd te vergaan. Maar uit hen, die nog niet zijn geboren, kan de verkorene opstaan, die het Koninkrijk Gods tot levende werkelijkheid maakt.

De raadszittingen leverden geen sensatie meer op. Tegenover de conservatieven en hun krentenwegerspolitiek stonden de beide opposanten machteloos. Zij luchtten hun hart en stemden tegen.

Salm, de journalist, maakte kanttekeningen bij zijn verslag. ‘De heren Bauer en Vos gaven als gebruikelijk blijk van een

54